Noordhollands Dagblad - Brian Wijker
Donderdag 1 juni 2023 om 18:00
„Je moet zorgen dat je tijdens het liggen wel op de tijd blijft letten.” De veertienjarige Job Denissen, leerling uit klas drie van het vwo op het Lyceum aan Zee, test donderdag zijn eigen kunstwerk uit. Of beter gezegd: dat van hem en klasgenoot en vriend Bo van de Pol, eveneens 14 jaar.
Het is een halve aardbol, in zeeblauwe kleur. Door hen bedacht en uitgevoerd door een kunstenaar. Je kunt er heerlijk op liggen. En dat doen ze dus ook. Job en Bo hebben samen het gat gegraven waarin de bol is geplaatst. Of Bo er spierballen van heeft gekregen? „Nee, vooral een zere rug.” De halve wereldbol heeft een permanente plek gekregen in de beeldentuin van Scholen aan Zee. Bij de start van het schooljaar kregen leerlingen de opdracht een kunstwerk te bedenken met ’tijd’ als thema.
Oneindigheid
„Ons kunstwerk staat symbool voor oneindigheid”, legt Job uit. „En hij past mooi in het contrast met de omgeving”, vindt Bo. De moeder van Job, Anneke, is trots op het eindresultaat. Ze maakt foto’s, terwijl haar zoon lekker van het zonnetje geniet. „Hij heeft het niet van mij. Mijn zus heeft op de kunstacademie gezeten, dus misschien heeft hij het van zijn tante.”
De halve aardbol staat voor oneindigheid.© Foto RedMouse
Waar hij van gemaakt is? „De binnenkant is van hout”, begint Bo. „En daaromheen zit schuim. Epoxyschuim met glasvezel. Hij is helemaal hufterproef.” En dat is maar goed ook, want van het kunstwerk dat Bo een jaar eerder maakte, is weinig meer over. Dat staat verderop in de beeldentuin. „Alleen de twee minibollen zijn er nog. De rest is kapotgemaakt. Er stonden nog een nagemaakte Nokia-telefoon en een piramide bij.”
Scheikunde
Kunstambities heeft het duo niet. Job heeft volgend jaar geen beeldhouwen meer in zijn vakkenpakket. „Ik ga de scheikundekant op.” En Bo gaat voor tekenen. „Dus ik denk niet dat ik later nog een kunstwerk zal maken. Maar ik vind het wel interessant.”
Zoë Oosterom en haar bloem.© Foto RedMouse
Verderop staat Zoë Oosterom(15) van het Junior College in Julianadorp. Ook zij heeft een winnend kunstwerk meegebracht, een grote bloem met krullende stengels. „Het idee is van vorig jaar, maar hij is nu klaar. Hij blijft hier staan in de tuin. Waarom een bloem? Omdat een bloeiende bloem ook een symbool is van tijd.” Het begon met een tekening. „En hij is uiteindelijk precies zo geworden als ik hem had geschetst. Dus daar ben ik natuurlijk wel trots op.” En Job en Bo? Die liggen nog heerlijk te zonnen op hun halve wereldbol. Als er straks iemand anders op gaat liggen, dan moet hij of zij weten dat hun handtekeningen erop staan. „Dan sturen we ze weg”, lacht Bo. „Nee, hoor. Iedereen mag hem gebruiken.”
